Jak więc widzimy, mimo wielości teorii, wiele spraw nie uzyskało jeszcze wystarczającego oświetlenia. Każda próba sprecyzowania poglądu odnośnie do omówionych zagadnień stwarza gąszcz problemów. Z pewnością niektóre koncepcje struktury osobowej wydają się bardziej przekonujące, inne są już nie do utrzymania. Najogólniej można powiedzieć, iż współczesna psychologia ukazuje osobowość jako organizację bardzo różnie ustrukturalizowanych układów, sieci czy systemów zapewniających możliwości pełnienia przez nią funkcji regulacyjnych. Co do rodzaju tych układów i sposobu ich funkcjonowania nie ma pełnej zgodności. Opisuje się je w znacząco odmiennych kategoriach. Brak jednoznacznych ustaleń na gruncie psychologii ogólnej  znacznie utrudnia wykorzystanie jej cennych zdobyczy przez psychologię dziecka. Niemniej możliwa wydaje się próba ich konfrontacji z faktami nagromadzonymi w toku badań nad rozwojem psychiki i zachowania dziecięcego. Zanim ją podejmiemy, dobrze będzie zdać sobie sprawę ze specyfiki potrzeb psychologii dziecięcej i ich relacji do powyższych propozycji ujęć osobowości.